Z cyklu

wycieczka "Po wapiennej grzędzie"

(Krowiarki, niedziela, 24. marca 2002 r.).

Trasa:

Nowy Waliszów - Góry Żelazne - Romanowo - Łysa Góra - stok Słupca - grzęda - Wapniarka - Kapelusz - kapl. św. Antoniego - Gorzanów.

Przylaszczki koło Romanowa

Ta wycieczka miała odbyć się prawie rok wcześniej. Zaplanowana i ogłoszona była na 8. kwietnia 2001 r.
Niestety, wtedy zjawiło się tak mało chętnych, że wszyscy zamiast do autobusu i na trasę udali się na kawę. Powód: deszcz.

Tym razem również wiadomo było, że to wiosna ("cieplejszy wieje wiatr..."). Choćby po kalendarzu było to widać.
Poza tym większość stworzeń wybudziła się już z zimowego snu. Celem naszej wycieczki była właśnie owa wiosenna roślinność - jeszcze skąpa, ale jakże przez to oczekiwana i urocza!
Mieliśmy podziwiać głównie przylaszczki i wawrzynki. Te pierwsze już kwitły, a te drugie były w tym roku nieco spóźnione i jeszcze nie zdążyły przekwitnąć. Jednak akurat w dniu wycieczki spadł śnieg. No po prostu wziął i spadł. Na te wszystkie kwiatki, które mieliśmy podziwiać! Nic dziwnego, że frekwencja nie była wysoka. Na przystanku zjawiły się dwie osoby (Krzysiek i Jasiu). Była chwila wahania: jechać czy iść na ciasto.
Przeważyła jednak gotowość do wycieczki i chęć pobicia rekordu - właśnie rekordu frekwencji (tej niskiej).
No i udało się rekord pobić, choć jeszcze podczas dojazdu nasza grupa zwiększyła liczebność o połowę. Mariola (bo ona to była) raczyła się spóźnić na nasz autobus i dogoniła go taksówką na skrzyżowaniu z obwodnicą.
Wyglądało to trochę jak w filmie sensacyjnym: pościg, zajechanie drogi, wymachiwanie pięścią czyli dawanie znaków kierowcy autobusu...

W tym już mieszanym składzie wyruszyliśmy na podbój schyłkowych (dolnych, północno-zachodnich) partii Krowiarek - najpierw polami, skrajem łomików (wapiennych), potem przez laski (wśród skałek), przez centrum Romanowa (dla niezorientowanych: centrum w Romanowie jest tam gdzie sklep), na słynną Łysą Górę.
Wszystko było białe. Od śniegu, nie od wapieni. W dodatku tego śniegu spadło tylko tyle, żeby można było na nim pojechać i jeszcze dokładniej zapoznać się z podśnieżną roślinnością...
Poruszanie się czymkolwiek w tych warunkach wymagało zwiększonej uwagi. A na bardzo widokowej Łysej Górze zwanej Sędziszem (z racji niemieckiej nazwy Richterberg) tak wiało i miotało śniegiem, że widoki sobie tylko (szybciutko) wyobraziliśmy i myk - do lasu.
W lesie było nieco przytulniej. Niestety - żadnych wawrzynków ani przylaszczek. Wszystko przysypane śniegiem i śniegiem oblepione.
Ale okazało się (już na samej grzędzie), że są! Wawrzynki dało się dostrzec, a nawet otrzepać ze śniegu. Z przylaszczkami podobnie, choć te ujawniały się dopiero po podeptaniu (śniegu było w lesie ledwie kilka centymetrów, więc w śladach naszego obuwia zaczęły modrzyć się przylaszczki - oczywiście wiosenne).
Tyle naszego - udało się!

Tak kwitnie wawrzynek wilczełyko. Najpierw można podziwiać kwiaty (zazwyczaj jeszcze leży wtedy śnieg), a dopiero znacznie później liście...

A tak kwitnie Przylaszczka wiosenna. Zazwyczaj na błękitno lub jasnoniebiesko, zdarza się jednak inny kolor: różowy (czasem) lub biały (bardzo rzadko - przynajmniej u nas). Płatków w kwiecie zazwyczaj jest 6, ale od tej reguły również istnieje szereg wyjątków: przylaszczki w Krowiarkach miewają ich od 6 do 11...

W obliczu wybitnie bliskich panoram mieliśmy wyjątkowo szybkie tempo marszu, więc do celu dotarliśmy grubo przed czasem. Z postojami w tych warunkach też było krucho. Był chyba tylko jeden - na stoku Słupca (czyli Wilczej Góry), na jakimś większym leżącym pniu.
W Gorzanowie dla ogrzania się skorzystaliśmy z piwnego (grzanego) wyszynku w centrum (koło młyna), a potem znów w ten ziąb i do pociągu...

A tu mapka:

Mapka trasy (pomarańczowa dżdżowniczka) i wybrane miejsca na trasie (opis poniżej).

Wydawnictwo Kartograficzne Compass (mapa "Ziemia Kłodzka" 1:50000, wydanie 6. 2005 r.)

...oraz legenda:

Po wapiennej grzędzie - metryczka wycieczki

Trasa

Inne zasoby

ulotka (PDF)

powrót na główną polanę

29. kwietnia 2007 r.